UYANIŞ

Þafak ilk uyanýþtýr,doðumun müjdecisi,
Sineleri delmeye,yetmezmi ? ezan sesi.
Müezzin minareden, çaðýrýrken herkesi,
Birde özel davet var,akýla gelenlere,
Nefsine ‘arif olup,RÂBBÝ’ni bilenlere

Seçilmiþse bir insan,akýldan asla çýkmaz,
O memnundur yerinden,güzel güzelden býkmaz.
O bir gönül aynasý,ona kör olan bakmaz,
Bunda nice ayet var,akýla gelenlere,
Her taraf ayna olur,körlüðü yenenlere.

Gölgeler çekilince,gövde aslýna döner,
Vahdet sýrrý gelince,kesretin sesi diner.
Hûmâ kuþu göklerden,âþýk kalplere iner,
Orada bir mâbet var,akýla gelenlere.
Lâfý güzaftan geçip,özüne dönenlere.


Üç kez ölüp dirilmiþ,sorgudan korkmayanlar,
Azrail’le dost olmuþ,saraydan çýkmayalar.
Dost yüzünü seyredip,gayriye bakmayanlar,
Aynýyla icabet var,akýla gelenlere.
“Mûti kable…”sýrrýyla,ölmeden ölenlere

Fâni olan vücudun.Bekâda efendisi,
Tekâmül eden akýl.GÖNÜL’ün tâ kendisi.
Âlemleri kaplarken,yalnýz onun sevgisi,
Ne büyük saadet var,akýla gelenlere.
Mâhlûka þefkat edip,HÂK için sevenlere.

23.01.07
Sosyal Medyada Paylaşın: