Bir rüzgârýn hüzzamýyla savrulduðum an, Gözlerimde biriken yaðmur damlalarý, Küçük bir çiçek gibi açan hayallerim, Yaralý kalbimde kanayan bir iz gibi Bitti.
Bir gülüþ nasýl solarsa öyle soldu bu umut, Hüznün gölgesinde kaybolmuþ bir yol, Kelimelerim sustu, sessiz kaldý sokaklar, Unutmaya çalýþtým, ama unutamadým, Þimdi yalnýzlýk en yakýn dostum oldu.
Geceye açtým pencereyi, yýldýzlar konuþtu, Birer birer döküldü karanlýðýn derinliklerine, Kýrýk dökük hayallerimle yüzleþmeliyim, Bir ýþýk aramalýyým belki, Gün doðmadan, yeniden doðmak için.
Her adýmda yankýlanan eski hatýralar, Görmediklerim, kaybettiðim o güzel günler, Artýk yüreðimde saklý bir þarký kalmadý, Ama umutsuzluðun derin kuytularýnda, Belki bir gün yine çiçek açar hayallerim.
Bitti diyorsam, belki de yeniden baþlar, Bir özlem gibi büyüyerek kalbimde, Geçmiþin gölgesinde kaybolsam da, Yeni bir gün, yeni umutlarla dolmalý, Her sabah, yeniden doðmalýyým.
Düþlerim yüreðimde bir yangýn, Alev alev, söndürülmeyi bekleyen, Her bir hatýra, bir can suyu gibi, Bir kývýlcým yeter, yeniden canlanmaya.
Gecenin sessizliðinde çiçek açar umut, Her damla yaðmur, yüreðimde bir hatýra, Sonsuz gökyüzünde kaybolan yýldýzlar, Bir gün elbet bulacak yollarýný, Yeniden parlayacaklar, hayatýma...
HÜZÜN GEMÝSÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
nejat hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.