Ýçimin gerçekleri Baþkalarýndan alýntýlanmýþ gibi týrnak aralarýnda kanýyor ‘Bana ait’ diye bir þey yok Ve sýrf bu yüzden Vazgeçmiþliklerim oldukça kutsal
Ki zaten böyle de buyurmuþtu koca Tanrýlar
Suskunum her þeye Konuþarak gireceðim günahlardan uzak durmalýyým Çünkü suskunluk Tanrý’dan bana sunulan en büyük hediye
Ki böyle de yazmýþtý o koca Tanrýlar kutsal metinlerine
Hedefe odaklandým Ruhumdaki en ufak kýmýltýya tahammülüm yok Suskunluðumu bozan her þeyin ve herkesin nefesini söküp alasým var içinden Ortaya çýkabilecek acabalara izin veremem Her þey koca bir yalandan ibaret olduðunu haykýracakmýþ gibi Korkuyorum çünkü karanlýðýn bana fýsýldayacaðý þüphelerden
Yüzyýllýk bir laneti taþýyor gibiyim omuzlarýmda Ölümle vazgeçmiþliðin arasýnda cesaretimin yitiþini izliyorum Bazen çok kýsacýk bir bazen Sýyrýlýp içimden isyan ederken hayal ediyorum kendimi Ama kýsa sürüyor bu rüya Endiþeler içimde bir yanardað gibi patlýyor Ya düþersem gözden Ya yuvarlanýrsam o dipsiz karanlýða diyorum O zaman ne olacak halim Ebedi bir cehennem mi bekleyecek beni Kokuþmuþ sütleriyle sarkýk ve çürümüþ memeler mi emzirecek yoksa Karanlýk düþlerimde yeþeren ölümcül kederimi Bir hýçkýrýk gibi gereksiz ve sinir bozucu olacak belki de varlýðým Kovalamaya bile gerek kalmayacak hatta cesedimin üzerinde dans eden leþ sineklerini
Düþünüyorum da Sonunda hiçbir þey kazanamayacak olan birine Böyle bir sonu hak etmek oldukça acý olmalý Neyseki o kutsal metinlerde böyle þeyleri düþünmek de yasaklanmýþtý
Ne duraðaným ne de yürüyorum Yolumun kalaný ne kadar onu da bilmiyorum Tut ki kýrk günün kýrkbin gecelik azabýndan sonraydý ilk vazgeçiþim Yeni bir güne çýkmaya da karným toktu Gýrtlaða kadar týka basa kederle dolmuþtum
Aslýnda
Ýçimdeki
Her þeyi
Kusasým vardý
Ama susmalýydým
Konuþmak ciðerime sürülen kordan bir demir Tek bir kelime edersem beni de lanetiyle daðlayacak biliyorum
Kemiklerime kazýnmýþ bu yenilgi kimin Neden ve niçin böyle bir bezginlik ile donatýldým anlamýyorum Tüm bunlar bir avuç saçmalýk olsa da Yine de korkularýmla bir türlü yüzleþemiyorum Aksine yenilgimi sahiplenip Tüm gitmeleri kendime yasaklýyorum Ah aciz benliðim Ah korkularýma yenik düþen arzularým Lanet olsun hepinize Bir adým dahi atmayan bu ayaklarýma da lanet olsun
Ödül ne olacak ki tüm bunlarýn sonunda Ne kalacak ki tüm gidenlerden sonra ellerimde Yaþamak için deðil miydi bunca vazgeçiþ Madem yaþamak buysa Neden baðcýklarýmda mezarlýk çiçekleri açýyor Ve bedenim Daha kurumamýþ bedenime böcekler yuva yapýyor anlamýyorum Oysaki Sadece susmuþtum tanrým Ki suskunluðum senden en büyük hediyeydi bana Ve ölmek Ölmek böyle deðildi En azýndan ölümü baþka türlü anlatmýþtý cesetler bana
Ah cesetler sizde mi yalancýsýnýz yaþayanlar gibi Topraðýn yeri kat dibine batýn desem neye yarar Diliniz bile kalmamýþken yalan söyleyecek Anlaþýlan sadece korkularýnýzý almamýþ Azrail sizden giderken
Belki de her þeyi ben yanlýþ anladým Belki yaþamý deðil korkularýmý kucaklamalýydým Ama artýk çok geç kaldým aksini söylemek için Çünkü Bu kadar büyük bir yanýlgýya düþmek Elinde vazgeçtiklerinden baþka hiçbir þeyi olmayanýn geçemeyeceði tek çizgi biliyorum
y...
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.