Mahsurlu bir öyküdür bu Hep tersten okunur Ben Aþuk, Aldým hayalini karþýma Maþuk un, Ve dedim ki: "Yalnýzken Yanýmda yokken bile Hep benimlesin de, Yakýnýmda Yöremde Yanýmdayken bile Neden uzaksýn bana; Ben böyle mahsur Böyle muhtaçken sana? Ben ki Aþuk Kendimi, Benden öte beni bile Maþuk a Yani Adamýþken sana, Mahsuru yok belki Senin Bensiz kalman! Ya Sen hiç Sensiz kaldýn mý? Ben gibi Aþuk Mümkün ile mahsur dolaþýk, Maþuk sun sevilmeye müptela, Sen hep Pek bi alýþýk, Ya ben, Ah ben bir garip Aþuk Yüreðimi rehin k/oydum Ýpoteklidir gayri Gözlerim Yüreðim Ayaklarým Kulaklarým, Bir tek Sende ölüp, Sende dirilmeye alýþýk.."
14/EKÝM/2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.