Elde Bir Şey Yok
Atmýþ altý yýllýk zaman zarfýnda;
Mizana konacak, elde bir þey yok.
Döndüm durdum þu dünyanýn çarkýnda;
Bað, bahçe meyvesiz, çölde bir þey yok
Dipsiz kuyulara kova sarkýttým
Nisan yaðmurunda dua okuttum
Kýrk dereden þelaleler akýttým
Irmakta suyum yok, gölde bir þey yok
Kendi kabuðumda garip yaþadým
Hedefe varmadý attýðým adým
Pýnarýn gözünde yandým, susadým
Deryalar su vermez, selde bir þey yok
Tarlalara buðday, arpa, fið ektim
Didindim, ter döktüm, kahrýný çektim
Baçelere çeþit çeþit gül diktim
Dalda yaprak, çiçek, gülde bir þey yok
Gidenleri gördüm, almadým ibret
El azýk alýrken, etmedim gayret
Ben de ediyorum hâlime hayret
Saz akort tutmuyor, telde bir þey yok
Aslýnda bu dünya, puldan deðersiz
Yolculuk kesin de, vakti belirsiz
Atým beklemekte, gemsiz, semersiz
Heybem büsbütün boþ, dilde bir þey yok
Kâr, zarar net deðil, sayfalar örtük
Yamalýk kapatmaz, büyüyor yýrtýk
Yolun bitimine yaklaþtýk artýk
Harmaným tanesiz, yelde bir þey yok
Bomboþ gidilirse dönülmez yere
Fayda vermez, piþman olsan bin kere
Hiç þüphe duymadan inandým Bir’e
Ondan baþka, tüm amelde bir þey yok
Geçerli bir notum var mý? bilemem!
Kötü notu silgi ile silemem
Umudum Hak, gayrýsýný dilemem
Derlermola bu gafilde bir þey yok.
Mehmet Postallý / 2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Postallı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.