SON RAKS

Ne üzerime serilmiþ gökyüzü
Ne de þu ayaðýmýn altýnda ezilen toprak

Ne bir göz kýrpýþýma meftun olan deniz
Ne de saçlarýma tüneyen rüzgâr

Ve binlerce kelebeði salarken göðüs kafesimden göðe

Ben tüm bunlardan vaz geçip
Bir tek seni çekiyorum içime
Yaþam diye!

Aþk’ýn son raksýný ederken bu bahçede

Bastýðým toprak
Daldýðým deniz
Uçtuðum rüzgâr
Aldýðým nefes

Sen isen eðer

Sensiz yaþadýðým bu hayatýn adý ne?

Özlem SABA
Sosyal Medyada Paylaşın: