Zulmün Gölgesinden Bir Gün Uyanırlar mı?

Bir gün gelir mi dersin,
Zulümle büyütülen kalpler uyanýr mý?
Kendini adalet sanan, acýyý ibadet belleyen,
Bu dünyaya býraktýklarý izlerden utanýr mý?

Vicdanýn sesi gelir mi bir gün gecenin karanlýðýnda,
Kalplerine dokunur mu, hiç kýrýlmamýþ gibi sert olan o taþa?
Baþka ruhlarý acýyla ezip geçerken,
Hiç düþünmediler mi hakikati, gerçeði görmeden?

Zulüm, ibadet sanýlýr bazen,
Kötülüðe açýlan ellerin dualar gibi yükselmesi,
Merhameti unutan gözler, baþkalarýnýn gözyaþýnda arýnmayý mý bekler?
Oysa merhamet, en kutsal dua deðil miydi her daim?

Bir gün olur mu, haksýzlýk ettiklerini anlarlar mý?
Mazlumun sessiz haykýrýþlarýný duyabilirler mi o derin uykuda?
Ýçlerine bir piþmanlýk düþer mi,
Karanlýkta kaybolmuþ ruhlarýna bir ýþýk girer mi?

Kalpleri kapalý olanlar,
Bir gün açarlar mý gözlerini hakikate?
Zulme ibadet sanarak boyun eðdirdikleri her can,
Onlara bir gün hesap sorar mý yüreklere iþleyen sessiz bir feryatla?

Belki bir gün uyanýrlar,
Belki bir gün tövbe ederler,
Ama o güne kadar, acýdan yükselen bu dualar,
Onlarýn vicdanýna ulaþýr mý, bunu kim bilebilir?

Kendi karanlýklarýnda boðulan o zalimler,
Bir gün sevginin kutsallýðýna sarýlýrlar mý?
Yoksa bu yol, onlarý yok oluþa kadar
Zulmün derin kuyularýnda mý býrakýr?

Bahadýr Hataylý/14.10.2024/19.00/Sancaktepe/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: