BEN HİÇ İSTEMEDİM BU KADAR HÜZNÜ

Deniz mavileþmiþti, anýlardaki eflatun deniz
Umutlarýný yitirenlerle
Mutluluðu bilmemiþlerin
Yaþanmamýþ sevdalarýn
Yanýndayým

Elimde gurup rengi bir kadeh
Dudaklarýmý öpen gül kokulu çay
Sonra baþýmý döndüren geliþin
O uzak sisli ve sihirli akþamlardan
Bu gün eski hatýralarýmla konuþtum
Beni unutmuþ aynamla
Hayli eskimiþ, puslu ve yorgun bakýþlý
Korktum !.. bu ben miyim ?
Ne zamandýr gözyaþý denizlerine
Daldýðýmda, bakmadýðým aynam

Sonra
Gözlerimin önünde rakseden
Dumanlar vardý isli ve siyah !
Dün akþam, yüreðimi döküverdim ben de
Beni seyreden bakýþlarýna dalýp o resmine
Hani mutluluk ?
Kutladým mý geliþini... kim tuttu ellerimi ?
Bu hayatý lanetledim, þarkýlar hüznü yazdý yüreðime
Aþk neydi ?... Bilemedim

Býraktým beni siyah kuþlarýn çýðlýklarýna
Elimde kaldý hatýra defterim
Ben yýðýlmýþ kaldýrýmlara
Gözlerimde karanlýk çiy taneleri
Beynimde bir bulanýklýk, binlerce kuþ çýðlýklarý

Dün akþam nasýl uykuya daldým
Korkulu düþler içinde koþuyordum tünellerde
Anýlar rýhtýmýna demirledim zamaný dün gece
Mut saðnaklarý indi yanaklarýmdan yüreðime
Dudaklarýmda o eski þarký
Bir aralýk akþamýnýn þoku ve acýlarý
Hala gözlerimde ve unutamýyorum
Bir beþinci mevsimi çiziyor zaman
31 aralýk
Patlayýp duran bir volkan kaynýyor içerimde
Damarlarýmda dolaþtýðýný biiyor musun ?
O eski anýlarýn

Tüm yýldýzlarýn þarký söylediði bir güney akþamýnda
Kalemimle vurup aðlatýyorum mýsralarýmý
Usumda anýlar avunç vermiyor
Bir yudum akþam karanlýðýnda boðuluyorum
Yalnýzlýðýn
Boþuna çabalýyorum acýlarýmý yenmeyi
Renklere hasret körlerce
Sese hasret saðýrlarca
Sana sevgim, sana susuzluðum
Dünyalarca... ummanlarca

Günay Koçak

14. 10. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: