Gönül pýnarým akarken ovama gözlerim çöl Sevinçlerdi sineme doðan Ben; bir çýnar aðacý Zenginliðim: çocuk gönlüm Baharda açan tomurcuklar Hepsi sanki kelebek doðurdular.
Dallarýmdan gölgeliðim Çiçeðiyle aðýrlanan bir nefesti sanki bahar Dalda yaprak olunca Tükenen yaz Zaman tünelinde yürürken Gelecekten habersiz Geçmiþin anýlarýyla Sevgi yazdýk beraberce Konuþurduk kardeþçe.
Ne oldu da zaman tüneli tersine mi aktý birden? Sinemden düþmeyi isteyenler Dal mý býrakýr yapraðýný, yaprak mý düþer dalýndan? Atiyi býrakýp maziye gömülenler Zaman akarken birden Þapka düþer kel görünür Maske düþer yüz görünür Gerçeðinden gören ben
Ayrýlýklar, anýlar iz býrakýr sana Çýkar girmesin araya Dostluklar hazan mevsiminde savrulmasýn Bahane hazýr dile Zamaný gelen hazan Kaynýyor sanki kazan Dünya girince araya.
Gözlerime görünen Kelebek ömrü kadar Dostluklar topraksýz kalýyorsa eðer.
Hazan gazeli düþerken birer birer yere Arý sanki kelebek Aðularýyla vurmaktan Yýlan ben.
Sosyal Medyada Paylaşın:
AZERZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.