Vazgeçmedim Asla

Asla uþak olmadan
Adam gibi durdum
Kimseye umut baðlamadan
Küçük hayaller kurdum

Vazgeç dediler
Hayal kurmaktan vazgeç dediler
Ve üflediler hayallerimin üzerine
Yýkýldý inþa ettiðim kule
Kasýrgalý havada

Vazgeçtikçe kaybeder insan
Vazgeçmedim asla
Tekrar tekrar kurmaya çalýþtým yýkýlan kulemi
Olmadý
Her seferinde üzerime yýkýldý
Yýkýldýkça kulenin altýndan
Sesimi duyuramadým

-Vazgeçenler
Yaþamaktan býkanlardýr-

Çok sordum kendime
Hayallerden mi vazgeçilmeli
Hayalleri yýkmak isteyenlerden mi

Býktýrmak ve yýldýrmak
Vazgeçirme yollarý
Bir de zamana yaymak
Yýllar yýllarý kovalarken

Ölenin ardýndan
Zil çalýp oynar bu anlayýþ
Bilmezler ki kaybederler sonsuz bir yaþamý
Mazlum yaptýkça Rabbine yakarýþ

Sanýlmasýn hayallerim vazgeçilmez
Yaþamýndan vazgeçenin
Hangi hayali kalýr
Yine de insan sormadan duramýyor
Günahým neydi de
Bunlar benden tüm hakkýmý alýr

Heyhat
Beyin vazgeçme dese de
Gönülde esamisi kalmamýþ
Býkýyor insan
Ve gerçekten yýlýyor
Tüm beden
Beyne baþkaldýrýp
Vazgeç demekte her an

Açtýkça ve aþtýkça kapýlarý
Baþka kapýlar görünür
Her kapýda
Kilit üstüne kilit
Bu kadar kapýyý
Var mýdýr açabilecek anahtar

Heyhat!
Yürek yanar, hayal yanar, köz olur
Cübbe içinde korku deðil öz olur

Seðmenoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: