Bir güvercin kahkahasý arýyorum, Gecenin en kindar renginde. Yollarý iþliyorum býçak sýrtýna, elverdiðince. Dinleniyorum, acýya en þahit duraklarda. Tutuyorum ellerinden, Özenle büyüttüðüm korkularýmýn. Anlamýyor hiçbiri... Bir gayret mahrumiyetinin, En derin çukuruna itiyorlar beni. Bir ihtimal býrakmýyorlar. En masum ruhlarla kefenleyip, En günahkar topraða gömüyorlar. Ölmeme bile izin vermiyorlar. Yaþamla selamýmýz dahi yokken hala...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dionoia Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.