Bize Sevmeyi Böyle Öğrettiler
Günü geçir gerisi önemsiz gibiyse yaþam
Beni yok say olur mu?
Biri varken yüreðinde
Ýkinciye yer olmaz
Aþký kendin gibi düþün öyle bak
Dediler.
Ýþte bize sevmeyi aþkýndan böyle öðrettiler…
Yunusu gör ve düþün
Görmediði tanrýya aþký için
Yedi yýl oduncu olup pir yanýnda
Eziyete razý olurcasýna
Sakýn sevginden vazgeçme
Dediler.
Ýþte bize sevmeyi sabrýndan böyle öðrettiler…
Çiçekleri sevdik patikadan baþlayýp
Dað yamaçlarýna uzanana kadar
Doðayý sev hayat veriyor
Çevreni sev yarýna çocuklarýna býrakacak miras gibi
Görmeyen gözlerle Veysel’in doðaya aþký gibi
Ýnsaný sev kâbesi insan olan kültürden geliyorsun
Dediler.
Ýþte bize sevmeyi daðlardan böyle öðrettiler…
Bir simitçinin baþýndaki tepsi gibi kýymet ver
Bir hamalýn semeri kadar
Bir memurun kravatý kadar
Bir iþçinin makinesi kadar sev
Ama geçmiþine ihanet etmeden sev
Dediler.
Ve bize sevmeyi emekten böyle öðrettiler…
Kerem’in aslýya aþkýný düþün
Ferhat’ýn þirine deldiði daðlarý
Mecnun’un çöllerde kalan umutlarýný
Mil çekilmiþ gözerdeki aþký
Geçmiþi sev geleceðe ýþýk tutsun diye
Dediler
Ve bize sevmeyi hislerden böyle öðrettiler…
Gitmelerin öldürür beni de
Dönüþünü beklerim lal olur
Her ne görürsek sevdadan yana
Her ne yaþarsak aþk adýna
Ýyisini düþün de öyle bekle
Dediler.
Ýþte bize sevmeyi beklerken böyle öðrettiler…
Denizleri sev susuz kaldýðýn aný düþünerek
Daðlarý eþkýya ruhunu saklar gibi
Ovalarý sev bir verdiðinde on aldýðýný düþünerek
Ve evrenin verdiklerini sev karþýlýksýz olduðunu bilerek
Dediler
Ýþte bize sevmeyi köylerden böyle öðrettiler…
Seviyorsan vazgeçmeden birini sev
Ölümüne sev ama ölmeden
Onu yarý yolda býrakmadan
Her gün artan bir sevgiyle sev
Ama yorulmadan çýktýðýn yolda
Dediler.
Ýþte bize sevmeyi harbiden böyle öðrettiler…
Bir kez bak gözlerine
Hissedemiyorsan eðer
Bir daha denemeden sev
Ama sardýðýnda yüreðine
Vazgeçmeden sev
Dediler
Ýþte bize sevmeyi canýndan böyle öðrettiler…
Bankada hesabý deðil
Yürekteki inancý sev
Gidiþ geliþlerle uðraþmadan
Hiç gitmemesine sev
Dediler.
Ýþte bize sevdalarý tüzelden böyle öðrettiler…
Haykýran dillerimize gerektiðinde
Gem vurmayý
Sevdiðini karþýlýksýz vazgeçilmez
Diye sarmayý
Gerektiðinde aðzýn dolu gülmeyi
Ama aðlamayý da bileceksin
Dediler
Ýþte bize sevmeyi ezelden böyle öðrettiler…
Sert kapatýp çýktýðýn kapýlarý
Geri dönülecek gibi utanmadan açabilmeyi
Yukarý çýktýðýndaki basamaklarý sayýp
Ýnerken dikleme inmeyesin
Dediler.
Ýþte bize sevmeyi temelden böyle öðrettiler…
Dað yamaçlarýnda çiðdem gibi
Kardelenin vazgeçilmez sadakati gibi
Yýlan gibi eðri büðrü olmadan
Zamane yalanlarla kývýrmadan
Seveceksen adam gibi sev
Dediler.
Ýþte bize sevmeyi yürekten böyle öðrettiler…
Can gibi sev
Canýn cananý gibi gör aþký
Uzak yollara sabýr eyle
Küsmeden, küsüp gitmeden
Zorlanmýþ kafiyeler yerine þiirde
Ýçinden geldiði gibi yüreðinin sesini yaz
Dediler.
Ýþte bize sevmeyi sabýrdan böyle öðrettiler…
Sevmeyi bize senin adýn gibi
Tanrýya yakarýþ tadýnda öðrettiler…
Erdal Ýrfan - Kral Sergin… Yazmada zor anlardayým…
11.04.2007 Saat 03.00
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.