İNSANIM
Ay ýþýðý vurur yüzüme
Sokaklarý dolaþýyorum, kaç gecedir
Kelebeðin çýrpýnýþýndamý umutlar?
Yoksa, bir arýnýn peteðin demi?
Yüzyýllar ötesinden gelmiþim sanki
Sýðamýyorum kanýma, taþýyorum
Bir su kenarýnda büyümüþ, ebem gümeci
Rüzgarýn ritmi ile, sallar baþýný saða sola
Bazen ruhum gibi dinginleþir durur öylece
Daðlarda sürüler kekik yayýlýr
Bir uçtan bir uca, kýrlarda neþeli
Hayat yolundayým
Bazen bir taþ çýkar önüme
Takýlýr ayaðým sendelerim
Derinden sarsar sanki beni
Korkarým, düþerim diye
Derim sabret, buda geçer hele
Gerçekle hayaller birbirine girer
Çare arar belki, çareyi bulur insan
Ölümün soðukluðu, bazen sývazlar sýrtýmý
Fýsýldar kulaðýma, ürperirim
Yaþamla ölüm arasýndaki ince çizgide
Kimi zaman sürer gider
Kimi zaman, ölmeden bile durur yaþam
Zaman Ýnsana mý, insan zamana uymalý?
Saatler umarsýz iþler,
bazen hýzlý bazen yavaþ
Leylekler yelken açtýlar, yeni vatanlarýna
Kýrlangýçlar, belki onlarda yoldalar
Ruhumda, üþüyünce gidebilse
Göçmen kuþlar gibi, sýcak ülkelere
Bir gül demeti ver yetime
Bir sýcak tebessüm
Döner baþým, döner Deðirmen gibi
Kendimi ararým, kendim içinde
Sanki bir okyanus
Sanki bir deniz yüreðim
Kabardýkça kabarýr
Köpürdükçe köpürür
Sonra sakinleþir durulur
Duyulmaz serzeniþlerim
Feryat figan duyulmaz ahým
Tatlýyý, ekþiyi acýyý
Sevinci neþeyi kederi yaþayan
Bende sizler gibi
Etten kemikten bir insaným...
Cengiz AKSU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.