Sonsuz Boşluk

SONSUZ BOÞLUK
Sonsuz bir boþluktayým
Boþlukta son noktayým
Yýllar yýlý içindeyim
Kendimi aramaktayým

Ayaðýmýn altý derin
Baktýkça beynim bulanýr
Baþýmýn üzerindeyse
Mavi bulutlar dolanýr

Yýldýzlar yanar söner
Saatler boþa döner
Altýmda dünya durur
Üstünde baþým döner

Toprak hava su ve ateþ
Bir arada madde mana
Hem ýsýtýr hem ýþýr güneþ
Her saniye akar zamana

Her adým atýþýmda
Sanki yerler dalgalanýr
Deli rüzgarlar baþýmda
Sonsuzluðu mýrýldanýr

Döner durur yerler gökler
Boþlukta salýnýr âlem
Uzar durur dallar kökler
Sonsuzluk beynimde elem

Kafamý kaldýrýp baksam
Yýldýzlara kadar çýksam
Yukarda bir þey yokmuþ deyip
Kendimi boþluða býraksam

Arýyorken ben beni
Boþluðun ortasýnda
Sonra buldum kendimi
En derin noktasýnda

Alem benim içimde
Ben alemin içindeyim
Herþey farklý biçimde
Ne nasýl ve niçindeyim

Hem varda hem yoktayým
Hem azda hem çoktayým
Zerre Kürre bir âlemde
Sonsuzlukta bir noktayým

Gözlerimin önünde
Uzar gider bir sonsuzluk
Kýzgýn güneþin altýnda
Beni saran bu boþluk
Hiç dinmeyen susuzluk

Dünyayý uçursam da
Uzayý patlatsam da
Evreni yok etsem de
Boþluk yinede boþluk

✒ Emrah Ýslam Kurt
1998/ Þebinkarahisar

Sosyal Medyada Paylaşın: