EBRULİ GECELER

Ýnsan bu, ne yapsa
Ne yana dönse aþký görüyor her yerde
Sevmesini bilirse

Ýster puslu havada
Ýster sonsuz maviliklerde
Gösterir o kendini

Bir bir giyilip soyuldu tüm renkler
Siyah hüzünler
Gri ümitsizlikler

Ama yetti
Yetti artýk, Mat ölümler

Bir de beyaz vardý
Yalnýzlýk kýyýlarýndan süzülmüþ bir gemi gibi
Bu kez gün doðumuna yelken açmýþ
Sarý, sýcak, turuncu
Biraz mahçup, biraz þehvetli

Dümende kaptan vardý,
Tayfada þaþkýnlýk, heyecan
Güvertede bir bakýþ vardý
Hep o buðulu gözleri arayan

Susulacak kadar yaþandý,
Konuþacak kadar susuldu zaten

Þimdi hep bir aðýzdan söyleme vakti
Aþk her zaman vardý
Ve her yerdeydi

Günlerden pazardý
Renklerden pembe

Sahi aþkýn bir rengi de var mýydý dedi biri
Yüz kýzartan
Göz kamaþtýran

Týpký bir ebemkuþaðý gibi
Ebruli gecelerde, yeniden doðduran...

Özlem SABA
Sosyal Medyada Paylaşın: