Mücellit

Uyanmasýný istediðim, o kadar çok sevdiðim var ki;
Mesela, abim uyansa, çýkýp gelse kabrinden,
"Üzülme kardeþim" deyip, bana moral verse.
Mesela, annem uyansa, çýkýp gelse ebediyetten,
"Sýkma canýný oðlum" deyip, saçlarýmý okþasa.

Uyanmasýný istediðim, yaþayan o kadar çok ölü var ki;
Gizli bir el silkelese tek tek hepsini.
Ve, onlara dese ki:
Uyanýn artýk ihanetin eli her yerde.
Cebinden çalan,
Vatanýn topraðýný parsel parsel satan,
Din-iman diyerek duygularýný sömüren,
Hep ayný zihniyet; uyan, uyan, uyan.

Ýþinin ehli bir mücellit, çýkýp gelse eski yýllardan;
Yüzü, astarý yýrtýlmýþ bir kitap gibi,
Yüzü, astarý yýrtýlmýþ insanlarý da,
Hiç býkýp usanmadan bir bir ciltlese.
Ve sonra, bu insanýmsýlarý iþlek bir caddede,
Sergilese, tüm sakilliðiyle...
Yaptýklarýndan utanýrlar mý, acaba?
Tazelenmiþ yepyeni ciltleriyle.

Cahit Fýkýrkoca,
10.10.2024, Ankara



Sosyal Medyada Paylaşın: