Anne Ben Ölüyorum....
Kararan umutlarim,gördügüm yüzler,kördügüm sokaklar sensiz.
Üsüyorum anne,düslerim yalniz.
Hayat kurulmus bir tuzak,cikis yolu yok,kurtar anne
Gözlerim kapandi,buralar sessiz,bir yildiz kayiyor habersiz
Istemesende ölüyorum anne habersiz.
Simdi taa saklimdasin,burasi gurbet
Bir agri var iste anlatamadigim,nefes alamadigim.
Öylece oturup,cirilciplak ezber yaptigim.
Anne ben ölüyorum,seninle vedayi sona birakiyorum
Agir olsada sanada, banada korkuyorum.
Anne galiba ben gidiyorum.
Kücükken düstügümde sana kosardim ya, sekerli ekmek basardin moraran yanima
Simdi yine sana kosuyorum, o sekerli ekmegi tam surama,yüregime bas anne
Alacak acisini,oksa yine basimi.
Anne ben ölüyorum sana büyük haksizlik ediyorum,biliyorum.
Bu bir intihar degil sikildim hayattan gidiyorum.
Gittigim yerde elini anlimdan cekme korkarim ben biliyorum.
Anne ben ölüyorum…03.10.2014 21.00
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bülent Tokdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.