Buzul Çağı

Kar boran savrulur gönül daðýmda
Sanki buzul çaðý yüreðim anne
Herkesin rengarenk açar baðýnda
Kurur çiçek açmaz güllerim anne

Olmadý hayaller yarýda kaldý
Ýnsana verdiðim deðerler öldü
Sahiden dost gibi yüzüme güldü
Bilmedim dikenli yollarým anne

Hiç hesapta yokken karþýna çýkar
Tatlý dili ile gönlüne akar
Çeker gider birden dünyaný yýkar
Küskünüm konuþmaz dillerim anne

Sevgiden saygýdan köprüler kurdum
Söz verdim her zaman sözümde durdum
Gün geldi baþýmý taþlara vurdum
Kimseye kalkmadý ellerim anne

Bu mudur insanýn deðeri bilmem
Faruk’um kaybettim neþeyi gülmem
Elbette yaþarým bu dertten ölmem
Sazýmda iniler tellerim anne

Faruk Tezel
10.10.2024







Sosyal Medyada Paylaşın: