Ýmkansýzdýk biz, olamazdýk asla ayný þehirde iki insan, Hiç olamadýðýmýz kadar uzakta, zýt insanlardýk biz, O neþe saçardý insanlarý mutlu eder ve sevilirdi, Ya ben, ben ise nefret saçar üzerdim insanlarý, Piþman olurdum üzdüðüme bende üzülürdüm. Hani derler ya zýt kutuplar birbirini çeker diye, O iþ öyle deðilmiþ meðer biz öyle sanmýþýz, O derece imkansýzdýk, olamazdýk biz.
O ateþti ben ise su, dokunamazdýk birbirimize, öldürdük çünkü. Hani bir çiçeði seversiniz ama o çiçek ölümcüldür ya, Ben çiçeði sevendim, o ise her zaman uzaktan bakacaðým, Verdiði kokuyu asla koklayamayacaðým bir çiçekti. Belki baþka bir evrende koklayacaktým, Belki de o evrende bile olmayacaktýk.
Uzaktan umutlanmak daha güzeldi belki de, Biz buna alýþmýþtýk. Ellerim ellerine bir defa dokundu, ama sadece selamlaþtýk. Ama onu sevmek imkansýzlýðýnda bile gerçekti. Kalbimde býraktýðý iz, bir ömür boyu silinmeyecek kadar derindi. Baþka bir yaþamda belki benim için olursun. Belki bir umutla yeniden seversin beni.
Nefes alýyordum almak istediðimde, Seni hatýrlamak kadar güzeldi. Yaþamak çok þey denilebilir, ama bu kadar basit olmamalý. Bu yüzdendir ki kelimeler kýfayetsiz, sözler aðýr. Uzun yolculukta sana gelmek için koþan, Bir deli ya da uðruna acý çeken bir ruh, Neden mi acý? Çünkü kavuþsaydýk hissedilmezdi belki de farkedilmezdi...
Bilir misin, Deniz, gökyüzü parlayýnca umutlanýrdý. Hâlbuki gökyüzü yeryüzündeki insanlar ona hayran kalsýn, çiçekler açsýn, yeni güzellikler ortaya çýksýn, insanlar manzaramda fotoðrafa doyamasýn diye açardý. Bu hikayede ben denizdim sen ise gökyüzü...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nidanurdmrc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.