VUSLAT MEKTUBU OLSUN MU (HÜZZAM ŞARKILAR AĞLIYOR DUDAKLARIMDA)

Sana sesleniyorum hüzün diyarýndan
Gözlerime haram ettiðin mutlu bakýþlarýmý
Silip gittin umutlarýmý, aldýn sevgiyle dolu kalbimi
Þimdi dalmýþken maziye
Gözlerim doldu birden aklýma sen geldin
Siler miydin bilmem gelseydin
Aðlayan gözlerimi

Ýstemediðim bu kaderi yazmakla bitmeyen kalemimi
Elbet bir gün belki bende kýracaðým
Ýdam sehbalarýnca yüreðimde titreyen anýlar
Yazmakla sonu gelmeyen bu defterimi
Yýrtacaðým bir denize karþý
Denize dökerken yaþlarýmý
Savuracaðým yýrtýlmýþ anýlarýmý derin sulara
Belki uzaklarda Orhan’ýn þarkýlarý
Eþlik ederken yaralarýma

Silerim belki bir gün
Ardýndan aðlayan gözlerimi
Senin cefaný taþýmakla harcadým bu gençliðimi
Sorular, sorunlar karþýsýnda tutulan dilimi
Konuþturamadým ben de sevgilere, mutluluklara
Þimdi gelen sonbahar yýkmaz belki düþlerimi
Gelip güldürür müsün bu aðlayan gözlerimi

Biliyor musun ?
Gün ýsýtamadý üþüyen yüreðimi gittin diye
Ömrümün en uzun mevsimleriydi yokluðun
Her gece ve gündüz baktýðým
Karþýmda resmin, bir de yüreðimde hüznünle
Kördüðüme dönmüþtü yaþantým sensizliðinle
Bitimsiz bir gam alýp götürüyordu geçmiþe
Kurþunlanýyor içimdeki her sokakta bekleyip duran
Seni bekleyen, sana inadýna kavuþmak için bu can
Yorgun seneler gibiyim bilemezsin
Zor da olsa
Býrakmýyorum yaþama tutkusunu
Bunca acýlarýn karþýsýnda
Uzunca ayrýlýklarýn yanýnda

Oysa ne güzel baþlamýþtý masalsý yaþantýmýz
Sonra, kurt- kuþ kaptý elimdeki umutlarý
Keþkelerde kaldým köþe baþlarýnda
Ben yine o uzak Almanya dönüþü gelseydim
Bir þarký gibi çalsaydým kapýný
Ayrýlýk sonralarý
Gözyaþlarýmýz mutluluðun yaðmuru olsaydý

Oysa þimdi
Sen yoksun... rüyalarýmda yalnýz gördüðüm gözlerinle
Bütün karanlýklar üstümde þimdi
Elem dolu bir sonbahar benimle sararýyor
Ben yitirdiðim umutlarýmdan çok uzaklarda
Sana þiirler yazýyorum
Bir de þarkýlar dinliyorum Orhan’dan
Hüzün denizlerinden

Günay Koçak

10. 10. 2024

Sosyal Medyada Paylaşın: