Işık ve Gölge Arasında

Bir yol var, herkesin bilmediði kadar karanlýk,
Bir ýþýk var, yalnýzca gözlerini yakan,
Gözlerini kapatsan da hissettiðin bir aðýrlýk,
Sonsuzluðun eþiðinde, ruhlardýr uyuyan;

Ey gönül, bilmez misin bu âlem bir rüyadýr,
Hakikat gözün görmediði yerde saklý,
Bir avuç toprak, bir nefes, hepsi yalandýr,
Asýl gerçek içinde, derinde saklýdýr;

Geçip gitmek mümkün mü, bu aðýr yüke raðmen?
Her adým bir sýzý, her nefes bir hýçkýrýk,
Düþenler gölgenin ardýnda sessizce beklerken,
Kendi varlýðýný sorgularsýn, belirsiz bir çýðlýk;

Her bakýþ bir yansýma, yüzlerce maske takar,
Kendimizi kaybederiz, özümüzü unuturuz,
Þehirler bile inþa ederken kayýplarýný,
Her köþe baþýnda bir hatýra, bir suskunluk durur;

Gölgeden gölgeden yürümek, hayatta kalmanýn kuralý,
Yüreðindeki korkular, her aný bir savaþ alaný,
Bir yanýn umut, bir yanýn karanlýk,
Okyanusun derinliklerinde kaybolmuþ gerdanlýk;

Gözlerinde binlerce yýldýz, her biri bir hikaye,
Düþünceler akýp giderken, ruhun yorgun ve bitkin,
Zaman, geçmiþin izlerini silerken hatýralarýmýzdan,
Bir zamanlar hayal ettiðimiz umutlar geçer gözlerden;

Sözcükler bile kaçýþ, bir çaresizlik göstergesi,
Anlatamadýklarýmýzla dolu her bir cümle,
Ýçimde bir fýrtýna, anlamaktan korkarým,
Hayatýn kargaþasýnda kaybolmuþ, savrulmuþ bir rüzgar;

Kim bilir belki de biz, sadece birer izleyiciyiz,
Gizli bir sahnede, kendi rollerimizi oynarýz,
Birer gölge gibi, peþinden sürüklenirken ýþýðýn,
Son sahnede ne kalýr geriye, sorularla dolu bakýþtan;

Bir gün tüm bu gizemler, yüzeye çýkacak elbet,
Ve belki de karanlýk, ýþýða dönüþecek sonunda,
Kendimize dönme cesaretini bulursak eðer,
Sonsuz olaný, içinde bulduðumuz anda;

Her an bir sýnav, her düþünce bir yolculuk,
Ve belki de sevgidir, bu karmaþanýn en derin özü,
Kalpten kalbe akan bir ýþýk, bir arayýþ,
Gerçek olaný bulmak için her nefeste savaþmýþýz;

Bahadýr Hataylý/09.10.2024/22.00/Sancaktepe/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: