SUSMA

En yorgun yerinden vurdular zamaný.
Geceler mi daha uzun susuyordu,
Ben mi?
Duyamýyorduk…

Gündüzler dilsizdi,
Baruttan aðýrdý geceler,
Bir de sen susunca,
Bütün balýklarým boðuluyor akvaryumunda.
Yalvarýrým susma!

Tüm cepheleri iþgal edilmiþ komutan gibiyim.
Öylesine yorgun.
Öylesine yaralý.
Mütemadiyen kanayan bir maðlubiyetle,
Umuda atýlacak tek kurþunum kalmadý,

Sýrtýmdan yemedim.
Gözümün içine baka baka vurdular.
Hangisi daha haince diye hiç düþünmedim.
Düþlerimin en inandýk yerinden vurdular beni.

Topla,
Tüfekle vurdular küçücük bir kelebeði...

Oysa ben baharlar düþlemiþtim gözlerinde.
Hiç bitmeyecek baharlar.
Bir çocuk kadar saftým,
Habersizdim.
-Senden vurdular beni.

Ýnceliyor içimde acýmý daðýtan naðmelerin.
Ne olur susma!
Bir tek sana inanmýþlýðým nefes aldýrýyor bana.
Yalvarýrým!
Bir de sen susma!

Özlem SABA
Sosyal Medyada Paylaşın: