Suskun gök mavisi bir çift gözün esiri arsýz yüreðim, Gönül defterimin ince çizgili sayfalarý sezgilerle dolu, Koptu kopacak kýyametin eþinde duygularým süküneti, Sönmek bilmeyen bir ateþin harýyla yanmakta bedenim...
Sabahlara dargýn hüzünle dolan gecelerimin kavgasýndayým, Düþlerimde kimliksiz bir firari misali yabancý kollara sýðýnýrým, Bilinmez vakitin birinde ruzgarla bir kelime fýsýldanýr kullaklarýma, Yarýna dair filizlenmiþ umutlarla uyanýrým sonu hüsran sabahlara...
Gök yüzünde aþka ritim tutma kavgasýnda olan yýldýzlar þahitliðinde, Doðmayan ay eþliðinde dil ýzdýrabýmýn adýný besteleme telaþýnda, Ýþte bu vakitler zaman duruyor yalnýzlýða sessizleþmiþ dünyam’da, Bir dal sýgaranýn dumanýnda aþkýn acýsýyla ölüp ölüp diriliyorum...
Sonsuzluðun en ala derinliðine uzanýyor kör sevdamýn masalý, Solmuþ bir resime hapsolmuþ her bir bakýþ azab olur halime, Seherin tan vakti akþam gün batýmý tanýk olur dermansýz yarama, Sonsuza dek sürecek gibi bu benim tanýksýz mavi gözlerin davasý...