Zaman donmuþ Korku sonmuþ Sarýn diyorum maneviyatýmda ne varsa, sarýlýyor Doðanýn içinde aþk neyse karýlýyor! Kaf daðý iþte Kimsenin emeði yok çalýþýlan iþte Mutluluk da, eðlence de Ulaþýyor orada en yükseklere
…!
Yaðmýyor istemezsek ne yaðmur ne de kar Dalgalarýn sesinde yüzüyor ne varsa bize yar Burada her þey kalpteki güneþe ayar Üstüne gittikçe geniþliyor dar Gittikçe vadiler yarýlýyor Hak diyor kün fe yekün
…!
Ýçmek istiyorum o yarýlan vadinin daðlardan fýþkýran suyunu Düþünmeden neymiþ doru mu Her yudumda baþka doyum Dilimden çýkýyor yalnýzca Hû Döndükçe Kâbe’de tavaf Kaf daðýna sevinç sarýyor Doruðuna her çýkýlan yolu
Dostum, gözlerini kapat Ne görüyorsan dünyadan bir, bir at Üstüne bin Burak ise at Düþünme gittiðin yere neymiþ sürat... Aç kollarýný güvertenin en uç noktasýnda Sarýl kollarýnla neye dokunduysan o sevgili Baðýr deli, deli: De Allah’u ekber Kur’an insanlýða tek rehber
…!
Saffet Kuramaz, 09.09.2024, Ankara Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.