Birden soluverdi hazan vurmuþ yaprak gibi, Gölgesi düþtü, ötelerden gelen eyvahýn; Göründü artýk yalancý hülyâlarýn dibi, Ve sýrtýmda koskoca yükü kaldý günahýn...
Sanki, bir ýzdýrap küpü gibiyim derinden; Titriyordu dal gibi yaprak gibi dört yaným, Gördüðün insanlara, ümit ver eserinden.. Bazen çok mutluyum, bazen olmaz aðlayaným.
Bir tarafým endiþe, öbür tarafým güven, Hüzünlü kalpler, güneþin battýðý yerdeler; Sanki yoðun bir sis vardý, ufkumuza inen; Her gün baþka renkte kapanýyordu perdeler...
Ömür tamam oldu, ufukta yeni bir þafak, Her zaman baþucumda ötelerin gölgesi; Fayda varsa þayet deðer az daha yaþamak; Artýk tek sermayem, Kalb-i selimin gölgesi.
Açýlýrken ufuklar, gönlümde perde perde, Yýllardýr yanan ýþýklardan çok daha zengin, Gördüm diyemem, belki birkaç adým ilerde, Ummadýðýn yerde çýkar, O rahmeti engin...
...andelip...
Sosyal Medyada Paylaşın:
andelip Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.