SANA BORÇLUYUM

Ýnsanlýðýna hayraným diye,
Sen deli divane mi saydýn beni kendine .
Benden aldýðýn kadýnlýðýma ne yazýk ettiðimi,
Geri alabilmenin ne de büyük bir zafer olduðunu bilmeyi,
Sana borçluyum.

Dilime gelen onca þey varken.
Haykýrmak isterken ahlak saydýðýn ahlaksýzlýklarýný.
Onca bencilliðinin farkýndayken,
Susarak, bile bile safý oynamayý öðrenmeyi,
Sana borçluyum.

Hep acý verdin bana diye.
Hüznümü mürekkep eyledim kalemime.
Saklanýp da bir köþeye.
Yazdýðým tüm þiirleri,
Sana borçluyum…

Sen akýlsýz mý sandýn beni kimsesizim diye.
Kalbimde sýzý sýzý üstüne...
Her hicranýmý görmezden geldiðini bilsem de.
Yaralarýmý tek baþýma sarmanýn deðerini,
Sana borçluyum.

Cahilden kaçtým hep zarardýr diye.
Bir yol aradým durdum meyhane köþelerinde…
Yazdým, okudum, çizdim ama,
Kelimelerin kifayetsizliðini ezberlemeyi,
Sana borçluyum.

Uðrunda çok zaman kaybetsem de.
Zamanýn dýþýnda bir yerlerde,
Baðýmsýz ve sýrtýný kimseye yaslamadan,
Gücünü kendi yüreðinden alýp,
Tek baþýna var olmanýn deðerini bilmeyi,
Sana borçluyum…

Yüzünde alaycý bir küçümsemeyle,
Artýk hiç bir iþime yaramýyorsun dedin,
Git diye.
Arkamdan nankörlük kýlýcýný bilesen de.
Ben en güçlü gidiþlerimi,
Sana borçluyum.

Teþekkür ederim…

Özlem SABA
Sosyal Medyada Paylaşın: