Kalbimm

Kalbim
Islak kaldýrýmlarda
Damlalarý sayýyordu
Sönmeye yüz tutmuþ
Bir odun ateþinde
Kararan gölgeler vardý
Ritmini yavaþ yavaþ düþüren
Herhangi bir çalgýnýn
Uzaklara götüren melodisinden
Tane tane düþerken gökyüzünden
Piþmanlýklar....
Beni benden alýyordu

Yaþamýn en can alýcý yapýtlarý için
Son saniyelerini veriyordu Kalbim.

Ben.,
Upuzun yatýyordum.. Uzaklarda
Kalbim sönüyordu
Yaðmurun vedasý gibi
Gittiðini belli etmeden


Tüm yaþanacaklar
Ve yaþanmaktan vazgeçilen
Tüm hayaller
Bembayaz bulutlar gibi daðýlýyordu
Gözlerim aðlýyordu
Farkýnda deðilmiþim gibi yapýyordum
Yaðmurlar bahanemdi
Zaman kum gibi akýyordu

Kalbim
Bir mum gibi
Gecenin ortasýnda
Sessizce ve usulcacýk
Yok olup gitmenin
Piþmanlýðýyla gökyüzüne uzuyordu
Kimseler yoktu
Mumlarýn çalýþtýðý
Karanlýk odalarýn köþesinde
Gölgelerden baþka
Kimseler yoktu
Ýçinden piþmanlýk akan
Gölgeler,
Gözleriyle beni kesiyordu.
Yok olup gitmenin Piþmanlýðýyla
Bakýyordum gözlerine gölgelerin..
Kimseler yoktu!
Ben ve piþmanlýklarým haricinde,
Ve içinde yada dýþýnda dünyanýn
Ve de tanrý, sevgi ve þeytan!!
Kimseler yoktu.
Tüm günahlardan ayrýlmýþtýk
Karanlýk piþmanlýklarla dolu
Ýçinde odanýn

Odanýn pencereleri karanlýktý
Gölgeler yavaþça üzerime geliyordu
Kalbim ayný hýzda sönüyordu
Korku karanlýktan sýyrýlmýþtý
Karanlýk korkudan önde geliyordu
Biliyordum. Tuhaf bir ürpertiyle
yaþadýðým duygu
Piþmanlýktý...
Piþman gözlerle bakýyordum
Karanlýk gölgelerin
Arkasýndaki gözlere
Gözler..
Karanlýk gölgelerin arasýndan çýkan
Zehirli engereðin
Þeytani bakýþlarýyla doluydu

Kalbimm
Nasýl desem
Kalbimm
Boðuluyordu!!
Boðulan birini görenler
Yada yaþamýn derinliðinden
Kendini alamayanlar
Ýyi tanýrlar..
Kalbim Boðuluyordu!
Kalbim boðuluyordu!!
Mumlarýn sonu karanlýktý
Ýkimizin de sonu
Karanlýktý..






Sosyal Medyada Paylaşın: