ÖLMEDEN ÖLMEK

arkamý bile dönemedim giderken.
biliyordum!
gözbebeklerin büyümüþ.
budaklarýn büzülmüþtü…

yanaklarýn ýslanmýþ,
üþümüþtün...

kulaðýnda biten bir þarkýnýn uðultusuyla,
fýrtýna ha koptu ha kopacaktý.

biliyordum!
hiçbir teselli avutmayacaktý seni.
ve hiç kimse de unutturamayacaktý bana seni.

ama öylece gitmeliydim!
sana bunu yapamazdým,
seni de kendimle götüremezdim!

çünkü bir kez gözlerimize baksak,
hemen oracýkta ölecek,
beni yalnýz bekleyen ölüme yetiþemeyecektim.

Özlem SABA
Sosyal Medyada Paylaşın: