Hangi aðaçtan tutmuþsam dal diye, Hep kök gibi geldi bana. Kýrmak istemedim evet, Ama eðmek istedim kendime doðru, Lakin ne mümkün….. Olmadý ,eðemedim tuttuðum hiçbir dalý. Son ümidim diye uzatmýþtým sana elimi. Belki eðilir belki gönlü bana diye Köklerden de kökmüþ kalbin, Meðer sevdaya tokmuþ kalbin. Hissettim bunu elbette, Sonra býraktým seni sevmeyi. Seni sevmeyi sevdim. Senin beni sevebilme ihtimalinin bile olmamasýna raðmen. Hatalarýný görmezden geldim. Her hatayý yamarken kalbimi deldim. Parçalara böldüm hatta yama diye. Ve baþka bir iþe yaramaz diye. Sana da yaramadý… Yaramaz da.. Bu gönül seveni bulamaz da……
Mustafa EROL Antaklya/Manavgat
Sosyal Medyada Paylaşın:
delikan99 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.