Müphem
Bir müphem düþ sokaðýnda,
Belirdi gözyaþlarýn, bulutun iksirle dolu damarlarýnda,
Ellerin mermer gibi donuk,
Bakýþýn fýrtýna gibi asi, hýrçýn...
Teninde sonsuzluða yelken açan bir sükûnet var,
Umut kalbinde saklý bir cennet þelalesi gibi taþar,
Sen sustuðunda anladým ki,
Dünya, keþmekeþin içindeki barýþýn saklý kilidi...
Ve yollar, gülüþünü alýp götürdü,
Ayazýnda donmuþ, gamzelerle mühürlenmiþ hüznünü,
Lime lime doðrandý içimin nadide incileri,
Hazinemin noksanlýðý ömründe bir muamma olarak kaldý...
Þimdi ne gece teselli eder ne de Ekim’in serin rüzgarý,
Sabahýna þafak sayarken kadrajsýz, silik sevinçlerin,
Yýllar sevdaya boyun eðdi, ey zarif suret,
Bir girdaba hapsoldu titrek emanetin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.