Umudum kalmadı bu yalan Dünyadan!

Oldum olasý, hiç iþim rast gitmedi!
Aþktan, sevdadan yana
yüzüm hiç gülmedi!
Saygýsýz, vefasýz insanlardan!
Býktým, usandým böyle yaþamaktan!
Umudum kalmadý bu hayattan!
Vaz geçtim yaþamaktan!
Býktým, yalan Dünyadan
Yýllar bir su gibi gelip geçti!
Ýçimdeki güzel duygular ile var olan aþkta iflas etti!
Artýk, etrafým da, ne bir dost ne de bir sevgili kaldý!
Hiç umudum Kalmadý!
Bu yalan Dünyadan!
Sadakatsizlik, aldatma hat safha da!
Ýhanet, yalan, dolan diz boyu!
Soruyorum?
Bumuy du ahlâk? Bu muydu dinin emri?
Kutsal kitaplardaki Yüce Yaratanýn bize buyruðu!
Öldürdüler insanlýðý...
Ýnsanýn içindeki sevgiyi...
Yok ettiler, yaþamdaki arzuyu...
Umudum Kalmadý Yalan Dünyadaki yaþamdan!
Eskiden, yokluk, fakirlik vardý!
Þimdi açlýk, bencillik kaldý!
Eskiden, güzel duygularla birlikte, saf aþklar vardý!
Þimdi, onun yerine menfaetler, çýkarlar yer aldý!
Bir birini, satan!
Arkadan dolanan!
Sýrtýndan býçaklayan!
Kalleþ ve hain insanlar var!
Umudum Kalmadý, Yalan Dünyadan!
Herþeyini kaybetmiþ insanlardan!...
Ýnsanlýktan uzaklaþmýþ yaratýklardan!
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: