bu þehir aþk kokuyor. her sokak, her köþe, eski bir þiir sanki... yýllar öncesinden kalan, yarým kalmýþ bir aþký, tamamlar gibi...
bir kadýn tango yapýyor sokakta. biri avazý çýktýðý kadar baðýrýr. diðerinin dilinde mistik bir þarký. bir diðeri rengarenk, heykel gibi. simitçi köþede, mahzun serçeler sokak sakinleri...
boðazýn sularýnda dans ediyor balýklar. aldatýcý martýlarýn süzülüþünü izlerken gökyüzünde, beþ dakika sonra, bu aþkýn bedelini çok aðýr ödeyecekler. týpký bizim gibi, týpký Ýstanbul gibi...
bense tutsak kaldým bu þehirde. inandým yalanýna, kapýldým büyüsüne.
akþam çökerken bu þehre, karanlýk siliyor masumiyetimizi de.
karýn evde seni bekler, ben koynunda sabahý.
kollarýnda seyrederken boðazý, unutamýyorum boðazýma düðümlenen günahý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem_SABA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.