HASRET KOKULUM
HASRET KOKULUM
Gönlünde divane kapýnda kulum
Kýrdýlar kanadým kapandý yolum
Sana eriþemez bilirim kolum
Ben seni özledim hasret kokulum
Ah çekmekle geçti þu garip ömrüm
Tükendi takadým son bulur devrim
Bilirim elbette Mevla’dýr kerim
Ben seni özledim hasret kokulum
Gayrý dayanmýyor beden cefaya
Gününü gün edip dalma sefaya
Cemâlin benziyor Güneþ’e Ay’a
Ben seni özledim hasret kokulum
Gözümde tütüyor gözlerin kaþýn
Saymadým kaç oldu þimdi ki yaþýn
Aklýma düþtükçe akýyor yaþým
Ben seni özledim hasret kokulum
Bir garip Ýbrahim boyuna kurban
Huyuna soyuna sopuna kurban
Eline diline beline kurban
Ben seni özledim hasret kokulum.
06.10.2024 Emk.Öðrt. Ýbrahim MEMÝÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.