ÇOCUKLUĞUM

Ýlk kez büyümüþ gibi hissettim
dozer girince bahçeme.

balyozlanan duvarlarýn ardýndan
varlýðýma inat
sen yoksun dercesine
yýkýlýyordu çocukluðumun evi...

ben ise;
yok olmadým henüz dercesine
molozlarý topluyordum inatla yerde...

bir tarih ve duygusal tarih yok olup giderken gözlerimin önünde
o çocuðun hala o avluda oynadýðýný hiç kimse görmüyordu,
benden baþka.

hiç bir çocuðu kimsenin gözü görmüyordu,
çocuk ve kalabilenlerden baþka...

balyoz sesleri..
bir,
iki,
üç
vuruyordu inatla.

-uçuþuyordu çocukluk hayallerim havada.

ben ise;
henüz ben bitti demedim
ben bitti demeden de bitemez dercesine
zýplýyordum ateþ üstünde .

bir,
iki,
üç,
elimde buzdan bir top
ve bir lolipopla...
Sosyal Medyada Paylaşın: