ve acýlardý yine umutlarý pekiþtiren bir deli yürek çýlgýn denizlere açýlan yelkensiz bir gemi…
sözler de biterdi bir gün paylaþýlacak bir þey kalmamýþsa ya da hiç paylaþýlmamýþsa…
denizlerin en büyüðü içimizdeydi oysa boþuna kürek çektik bunca yýl küçük göllerde…
sana söyleyecek çok þeyim var aslýnda ama bir deli rüzgar, bir kanlý tufan var baþýmda...
ve diyorum ki; her ne geldiyse baþýmýza korkularýmýz yüzünden yeniliyorsak sürekli hayata seyirci kalmamýzdandýr olana bitene!
hani kapýyý ilk sen açma der ya anneler çocuklarýna; iþte bu yüzden korkulara saldýlar bizleri …
oysa ne çok þey varmýþ hiç yaþamadýðýmýz ne insanlar varmýþ ne yaþanmýþlýklar varmýþ hiç tanýk olmadýðýmýz…
ne aþklar varmýþ varamadýðýmýz…
ve þimdi vakit akþam sevgilim düþünme artýk ne olacaðýný gün gitti gidecek boþ ver karanlýk bulutlarý vücutlarýmýz topraðýna basalým sýmsýký…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem_SABA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.