Kumral bir vedadan sonra deðiþtim Þölen deðil cinayetmiþ yakamozlar Öðrendikten sonra Bir savaþ biiçince kendime Kazanýrsam ganimeti sadece kendim olan Atlar koþturuyor hala gökyüzünde Yaban bir göçteler sanki Sýrtlarýnda acýmasýz süvariler Tarihin dümencileri Zaman bile yoldan çýkmýþ Avuçlarýma demir atmýþ bir bedel Çýð olup düþen üzerime Deðiþmezdim iki elim kanda olsa Bir kor bakýþ býraktý ellerimi Kendimden düþtüm
Esmer bir mevsim aktýðým Damla damla kendimi býrakýp zamanýn avuçlarýna Bir tablodan firariyim kýsmen Diðer yaným renklerini beðenmiyor Tabloya yakýþarak duruyor bu yüzden sessizce Susmak en büyük þahitlik Bir ölümün bile sessizliðinde asaleti Herkes biraz ölüdür her an tek tesellim o Üstelik baþýndan beri sarhoþ olduðum da bir giz deðil Kabuslardan kurtarmýyor biliyorum sayýklamalar Keþke dinleseydim neler anlatýr gemici þarkýlarý Ve daha pek çok þeyi Neler anlatmýþým mesela bunca zaman?
Sosyal Medyada Paylaşın:
murat halıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.