Buz daðýnýn ardýnda gerçek kalýnca naçar
Kar bulutu altýnda kardelen çiçek açar
Öyle bir sis sarmýþ ki buzlanmýþ sabahlarý
Kýrlangýç düþlerimiz yalpa yaparak uçar
Hayat þamarý vurur çiy düþmüþ yanaðýna
Sokaklar mekân olur hayalden konaðýna
Bir sýcak somun ekmek umut olur yarýna
Düþünce hayallerin çaresizlik aðýna
Buz tutmuþ tabaklar da sunulur aþlarýmýz
Kaþýksýz çorbalarý içerken diþlerimiz
Tek sayfa yorganlarý örtünce üstümüze
Gözlerde yarým kalýr uçuþan düþlerimiz
Yüzümüze boþ bakan her kafada bir çift göz
Dipsiz kuyu içinde daðýlýp gider her söz
Sanma sokaklar bizden biz sokaktan memnunuz
Her derdimiz kördüðüm, çözebilir isen çöz
Bu karanlýk þehir de ne beyaz ne sarýyýz
Ýðnemiz can yaksa da sanmasýnlar arýyýz
Her akþam bastýrýrken kör karanlýk sokaða
Karanlýk sokaklarýn haylaz çocuklarýyýz
09.10.2008/Ýzmir