Gitti iþte, býraktý ardýnda kýrýk bir kalp, Hani bitmeyecekti, hani sonsuza dek sürecekti? Yalanmýþ meðer her sözün, her bakýþýn, Uzaklaþýyorsun, dokunmaya kýyamadýðým.
Ýstanbul’un her köþesinde yankýlanýyor yokluðun, Issýz kaldý caddeler, suskunluðun hüküm sürüyor. Nerede o eski günlerin neþesi, kahkahalarýn? Kaldý mý geriye bir þey, anýlardan baþka?
Simitçinin sesi bile hüzünlü þimdi sensiz, Vapurlar gidip geliyor, ama sen yoksun. Galata Kulesi’nden bakýyorum þehre, Gözlerim seni arýyor, bulamýyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgay Kurtuluş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.