SUSKUNLUĞUM ASALETİMDENDİR

SUSKUNLUÐUM ASALETÝMDENDÝR

Ne demiþti Hz. Mevlana
"Suskunluðum asaletimdendir.
Her lafa verecek cevabým vardýr.
Ama bir lafa bakarým laf mý diye
Bir de söyleyene bakarým adamý mý diye"
Þimdi ben de,
Unutulmuþ bir þiir gibiyim,
Sustuðum ise yalnýzlýðým...
Þimdi ben susmuþsam,
Sakýn ola bana kahretmeyin..
Çünkü benim susuþlarýmdan sonra,
Kelimelerim ise ölümün ta kendisidir..
Aslýnda çok söyleyeceklerim,
Bir de kocaman sessizliðim var benim
Ýnsaný vurup öldürüren ...
Bence siz bana susmayý deðil de
Ölmeyi öðretin artýk...
Çünkü ben ne zaman susacak olsam
Ardýmdan kalbe düþen
Çýðlýklarýmda susar...

Artýk býrakýn beni,
Ýki satýr þiir yazmayý,
Ýki lafý bir araya getirip
Konuþamaz haldeyim..
Yazmýyor da kalemim,
Þiir’lerim de dökülmuyor
Yüreðimden satýrlara ...
Öfkemi sorsanýz
Gün Iþýðýna hasret kalmýþ..
Bir de yanlýzlýðým var ki...
Öyle böyle deðil
Kalabalýk bir yalnýzlýk..
Hiç kimseye de
Yer Kalmadý bende...
Þimdi bir býkmýþlýk
Bir kýzgýnlýk sardý ki tüm bedenimi
Bunca susmanýn içinde...
Sormayýn gitsin...
Bazen düþünüyorum da
Deðermi bu kadar vefasýz insana
Üzülmeye
Katlanmaya...
Kim kaldýki etrafýmda
Sevilecek
Deðer verilecek
Yok iþte...
Atýk vakit
Yürek dolusu umutlar dolu bavullarý
Yükleyip gönül omzuma
Boþvermiþliðe kaçmak..
Sessiz, sakin, usul usul . . .

Þimdi vakit gitme vakti
Bir de susma zamaný...
Bir dilsiz gibi susmak..
Çünkü
Dilsizler ve bebekler
Allah’ýn aðýzlarýna vurduðu
Mühür dolayýsýyla konuþmazlar.
Oysa ben,
Kendi aðzýmý,
Kendi elimle mühürledim.
Ben susmanýn tadýný anladýðým halde, Konuþanlar konuþmanýn
Acýlýðýný anlayamadýlar.
Onun icin vakit susma aný
Þimdi ben sustum..
Onlar mý?
Vefasýzlar mý?
Onlar sadece konuþtu...
Þimdi ben
O’nsuz,
Bun’suz,
Þu’nsuzum artýk...
Hani tek tabanca denen
O sözü doðrularcasýna ...
Hayatýmý altüst edenlerin,
Ýki yüzlü riyakar insanlarýn,
Beni ölmeden
Diri diri mezara gömenlerin,
Bir bir kafasýna kafasýna sýkýyorum
Þimdi susmalarý mý..
Ve haykýrýþlarýmla inletiyorrum
Vefasýzlar ülkesini...
Yoruldum diyorum yoruldum
Yeter artýk gelmeyin üstüme..

Çünkü ben þimdi
Daha iyi anlýyorum ki...
Ýki kelam söz
Ya doðru yada yalandan ibarettir.
Susmak ise hilesi ve yalaný olmayan
Tek doðrudur...
Bunun için insanlar
Konuþurken ben de þimdi
Sadece susuyorum...
Çünkü insanlar,
Konuþanlar ve susanlar diye ikiye ayrýlýr.
Ben artýk suskunlardaným.
Hem öyle böyle de deðil
Sanki bir dilsiz gibi susuyorum..
Hatta iþaret dili ile bile,
Anlatmýyorum kendimi artýk
Benim dýþýmdakiler mi
Onlar habire konuþumakta..
Ve benim adýma
Kararlar vermekte...

Anlayacaðýnýz þimdilerde
Ben sadece
Uzun uzun susuyorum...
Ve sesleniyorum...
Ey durmadan konuþanlar...
Geçmedi benim üþümelerim,
Ben konuþanlarýn
Kar yaðýþýndan geliyorum…
Ve bir gün biliyorum
Sýra bana da gelecek...
O gün ise sadece ben konuþacaðým,
Siz susacaksýnýz...
Ne zaman mi diye,
Soracak olursanýz...
Sabredin az kaldý,
Hesaplar açýlacak,
Defterler dürülecek..
Ve Mahþeri Mizanda
Ben konuþacak siz susacaksýnýz...
Þimdi siz devam edin konuþmaya
Ben sustum..
Çünkü
SUSKUNLUÐUM ASALETÝMDENDÝR..



Sosyal Medyada Paylaşın: