NARİN GÜRAN
NARÝN GÜRAN
Yaþamak isterdim her çocuk gibi,
Yaþatmadý beni dost bildiklerim,
Bir çuval içinde aðacýn dibi,
Mevzi etti bana dost bildiklerim.
Yaþým sekiz idi çocuktum çocuk,
Yüzüm de nur vardý gözlerim boncuk,
Okuldan çýkýnca evlere koþtuk,
Gidince öldürdü dost bildiklerim.
Zulüme uðradým ayaðým koptu,
Çuval’a koydular cesedim koktu,
Zulmeden zalimler en yakýn dost’tu,
Vura vura öldürdü dost bildiklerim.
Aðladým sýzladým çaresizdim ben,
Küçük bir çocuktum ne gelir elden,
Feryatlar figanlar düþürdüm dilden,
Yok ettiler beni dost bildiklerim.
Uyu sen Narin’im Cennet mekanýn,
Seni sevenlerin sarmýþ dört yanýn,
Acýyor biliyom o tatlý canýn.
BAKÝ der kahrolsun dost bildiklerin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şair Baki Gülçin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.