ATEŞ VE KÜL

Ruhun mu ateþ, yoksa o gözler mi kor?
Bakýþlarýn fýrtýna, savurur her yol,
Sana her baktýðýmda içim talan olur,
Bir kývýlcým mýydý bu, yoksa boþluk mu?
Kalbim yanardað misali seninle tutuþur,
Bilmiyorum, bu ateþ nereye kadar durur,
Ama yandýkça, seni her zerrem ister,
Sanki varlýðým seninle küle düþer.

Gözlerinde saklý bir sýr, yakar beni,
Bu sonsuz yangýný ne yaðmur, ne rüzgar dindi,
Bir kývýlcým yetti, ruhumu ateþe çevirdi,
Sebebi sensin, küllerim bile seni bilir.
Sensiz kalmak, baharda küllerle yürümek,
Ne çiçek açar, ne umut filizlenir,
Hüzünle özlemin iç içe harmanlanýr,
Yanmaktan baþka yok bize armaðaný.

Pervane misali koþarým ateþe,
Kendimi unuturum, eririm her nefesimde,
Ne varsa içimde, kaybolur izim,
Bu alevden kaçmak ne mümkün, bilirim,
Her adýmým sana, seni daha çok isterim.
Sen istedin, gönlüm zorla tutuþtu bile bile,
Aþkýn ateþine düþmeyi seçtim,
Ve kaçýþ yok, bu yanýþý sevdim.

Adým adým yanarým her sözünde,
Rüzgarýn ateþime har olur her nefeste,
Bir dokunuþun yeter, dünya yine uyarýr,
Kaçsam bile, yollar yine sana varýr,
Bu yangýn çoktan adýný kazýdý kalbime,
Her alevde yeniden doðarým seninle,
Küllerde bile seni severim, her an, her dem.

Zaman geçse de, bu ateþ dinmez, sönmez,
Her sabah sensizlikle baþlar, ama her akþam yine yanarým,
Gözlerin sanki yýldýzlardan bir kor, aðlarým,
Dokunduðun her yer, içimde ateþe döner.
Bu yangýn senin adýný taþýr, hiç bitmez, ne de söner,
Sönmeyen bir sevda bu, küllerden doðan aþk ile sen.

HAYAL DENÝZÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: