Sonbahar

Güneþin son demi
Güzel bir pazar günü
Dolaþtým sonu bahar olan yollarda
Bir çýnar yapraðý yüzü koyun uzanmýþ
Ömrünün son nefesini veriyordu...

Elime aldým nazikçe
Uzattým gökyüzüne
Son defa göðe baksýn istedim....


Fark ettim ki ne çok benziyoruz birbirimize
Ne çok ....

O dalýndan koparan rüzgarýn yarasýný
Ben ise yüreðimi savuran
Rüzgarýn sýzýsýný büyütmüþüm
Ýçimde sessizce...

Kaça bölünüþ yüreðimiz
Kaç rüzgar dinlenmiþ bedenimizde
Bizi yorarken...


Çaðdaþ DURMAZ



Sosyal Medyada Paylaşın: