Kalabalıklar içerisinde yapayalnızım fakir gibi
Duygular karmakarýþýk saðanak gibi dökülüyor
Paramparça olmuþ yüreðim durmadan kanýyor
Zehir dolu kadehdeki içkiler içtikçe acýtýyor
Düþlerimde yaþýyorsun her gece rüyalarýmda
Yaktým sigaramý üfledim dumanýný boþluða
Kývrým kývrým kývrýlýp uçuþtu mavimsi hava
Bir elimde kadehim bir elimde sgara
Seni düþünüyorum sensizlikler içerisinde
Oturuyorum bir cafede geçiyor bir insan seli
Kimisi el ele kimi de bir metre ötesinde
Sevenler zaten belli sevmeyenler uzak ara
Aþk zaten ilk zamanlar da yabancý olur sonra
Gece karanlýðýnda azalýyor masalardakiler
Tel tel dökülüyor müþteriler zaman geçtikçe
Bir ben kalýyorum bir de karþý masada üç kiþi
Kiþi kendinden bilir kendi gibi sensizleri hani
Kalabalýklar içerisinde yapayalnýzým fakir gibi
Etrafým dolu olsa ne olur ruhum acýnasý halde
Kimseler sevmiyor ben de sevmiyorum hiçbirini
Gönlüm boþ ruhum yalnýz bedenim ceset gibi
Candan
28.9.2024
Cuma izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.