Sýrf sen varsýn diye
sevdim bu þehri
halbuki
ben köylüyüm...
Soframdan aþk kýrýntýlarý toplayýp
veriyorum serçelere
günah olmasýn diye..
Ýçimde eski bir þehir
seni biriktiriyorum kumbaramda
elimde ufalanýyor eski resmin. ..
Kaç numaralý otobüsün
sana gideceðini bilmiyorum
serçelere soruyurum
susuyorlar. ..
Artýk bu þehir
eski Denizli deðil
sende öyle. ..
Saçlarýn kahverengi
gözlerin mavi
deðil mi artýk yoksa!
ne seni bulabiliyorum
nede köyü...
Ne vakit seni düþünsem
bu þehir boðuyor beni. ..
Ne olur Anne!
köye geri çaðýr beni. ..
Hüseyin Çomak
Denizli 2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.