AÇILDI ZİNDANLARIN PASLI KİLİTLERİ

Bu gün
Bir baþka doðdu dünyama güneþ
Bu gün
Toylarý kuruldu gönlümün
Cenkler ediliyor þimdi
Sahrada
Pencereler açýldý
Müjde getirdi mavi üveyikler
Gagasýnda kýrmýzý zarflarla
Isýttý evrenimi sýcak bir güneþ
Ay sýyrýldý buluttan
Geceye elleri ellerimde yürüdüm
Güneþ ýþýnlarý ile aydýnlatýrken karanlýðýmý
Gecem mi , gündüzüm mü karýþmýþtý
Þimdi seçebiliyorum yolumu

Elleri ellerimde yürüdüm
Geceye ; bir güneþ’di ýsýtan dünyamý
Kader kara düðümlerini çözdü
Açýldý içimin paslý kilitleri tek tek
Bir sonbahar sancýsý çökmüþken mevsimlerime
Bahara açýyorum þimdi penceremin
Gýcýrdayan kanatlarýný
Masmavi gökyüzü, güneþ gülüyor

Paslý kilitleri açýldý zindanlarýn
Nasýlda ayýrmýþtý o kapýlar ikimizi
Ýki dünya vardý, birinde sen
Ötekinde ben ; ama eriþilmeyen
Zehirdi ; havam, suyum, ekmeðim !
Tek tek dökülmüþtü yapraklarým
Neden di ? Hazan mevsimi çýkmýþtý karþýma
Tam da yelken açmýþken
Bir mutluluk ummanýna
Yürümeden aydýnlýklara, nedendi demirlemek
Oturmuþtu karaya umutlarým
Þaþkýna döndürmüþtü gözlerimde
Bakýþlarýmý bu yaþantý
Tam da kaybolmuþken karanlýk bir sokakta
Bir kapý gýcýrtýsý ve aydýnlanan ufuk !
Oysa ne kadar zordu bilsen
Seni görüpte
Koþamamak sana
Tutamamak ellerini
Özleminle yanýpta
Sarýlamamak, alamamak kokunu
Çare/sizlik ne kadar zor
Bir bilsen

Ýþte yaþadýðým onca dramatik mevsimler
Yaðmur yüklü pencerelerde
Gelmeni bekleyiþler
Siyah mektuplar döþeyiþim
Postacýlara
Her kapým çalýndýðýnda
Pembe bir zarf umduðum
Hayallerimde seni bulduðum
Her açýþýmda karþýmda

Açýldý zindanlarýn paslý kilitleri
Penceremden süzüldü güneþ
Sonbahar ; gülümsedi bahar tadýnda
Kalktý aradan paslanmýþ küfürler
Silindi gözlerimden nöbet tutan bulutlar
Bir yaðmur sonrasý
Gökkuþaðý gülümsedi dünyamýza
Renklendi kirpiklerimde
Güneþ’in huzmeleri

Günay Koçak

28. 09. 2024

- Vuslata þarkýlar -
Sosyal Medyada Paylaşın: