Kösreli Bıçak

KÖSRELÝ BIÇAK

Bir özü ahûya rastladým dünden,
Ateþimi çaldý közü býraktý.
Ben izinde kaldým, o gitti önden,
Tam harman yerime, sýzý býraktý.

Her bir hücresinde ayrý bir telaþ,
Yanaðýnda gamze, kirpiðinde yaþ.
Sapandan yiyince tam okkalý taþ,
Yavaþ yavaþ uçtu, hýz’ý býraktý.

Bebe çýðlýðýnca, gezer bu hüzün.
Baðlamayýn beni; býrakýn, çözün!
Hesabý mý kaldý, çok ile azýn;
Mutrib, usûlünce sazý býraktý.

Bir kuytuya çöktü vefâ dediðim.
Çam dalý beþikte, þimdi dadaðým.
Bir nefeslik haltmýþ, ondan yediðim;
Asý aldý benden, kozu býraktý.

Mezar taþý duldasýnda kalmýþým.
Dere bilip, kaþ arasý dalmýþým.
Kendi cenazemi kendim kýlmýþým
Giden yozu aldý, kazý býraktý.

Þaþtý yolum, ay karanlýk gecede
Aklým kaldý, gördüðüm o Ece’de.
Sözcüklerim kaçtý, hatta hece de;
Bu garip gönüle, cýzý býraktý.

Böyle kýrýlýrmýþ, zerdali dalý.
Bu yüzdenmiþ duydum bu karaçalý.
Her bulut þimþeðin, çaktý çakalý;
Bana bir çift çayan, gözü býraktý.

Aradým günlerce kýrk köþe bucak.
Dayandý kemiðe, kösreli býçak.
Ruhum kanatlandý, uçtu uçacak;
Bu mor þaire de, sözü býraktý.
^^
Ali Rýza Navruz




Sosyal Medyada Paylaşın: