YAĞMA
YAÐMA
Artýk ümitlerim taþýndý senden,
Bir daha semtine uðramaz oldum.
Belki ayrýlýða razýydýn dünden,
Dostuna gidipte soramaz oldum.
Hiç uðramamýþsýn o günden beri,
Bakkaldan manavdan aldým haberi.
Görünce kýnadý sokak berberi,
Saçlarýmý bile taramaz oldum.
Meziyetin hasýl kor bakýþýnda,
Yokluðun da nimet can yakýþýn da.
Üþüsem de aþkýn karakýþýnda,
Atkýný boynuma saramaz oldum.
Bilmem kimler sana kadeh kaldýrýr?
Bilmem telefonu kimler çaldýrýr?
Korkarým yazarken þeytan doldurur,
Ýsmini rehberden aramaz oldum.
Ýlk ve son aþkýmsýn demiþtin güya,
Hep ben mi körmüþüm hepsi mi riya?
Terse çýkar diye gördüðüm rüya,
Hayalini bile kuramaz oldum.
Gönlüme taht kurup yýktýðýn niye?
Müptela yapýp da býktýðýn niye?
Her duada adýn farz olur diye,
Ellerim semada duramaz oldum.
Giderken vuslatý ima ettin ya,
Gözümü ellere amâ ettin ya.
Senden kalanlarý yaðma ettin ya,
Ben kendime bile yaramaz oldum...
27/09/2024
Ramazan SAÐDIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.