Düşüncelerde

Gözümü açtým
her yer simsiyah
Karanlýk her yeri fet etmiþ
Umudun ýþýðý sönmüþ
Boþlukta dalgalanan bir bedenim artýk

Depremler oluyor maðaramda
yataðýmý bile
kendi kendine sallanmakta
soðuktan üþüyorum Allah’ým
o odada yalnýzým kimsesizim
sanki var olmamýþým
hiç var olmasaydým
ya da yokluðum
bir anlam bir manaya gelir miydi
gözlerimden düþen þeyler
illaki Baþkasýda mý görecek
zaten gözlerimde doðru düzgün görmüyor artýk
ölümü anlatmak için illaki acýlardan mý bahsetmek lazým
Kendi kendine bir ölüm olamaz mý
Ýlla neden mi gerekli
Çokta yardýmcý olmak istiyorsan
sanki þu sol yanýmdaki þeyi kopartýp alabilir misin
bütün acýlarýmýn kaynaðý O

nefes alamýyorum
nefessiz kalabilir miyim
Allah’ýn huzuruna çaðýrýrlar belki beni
Evet evet onlarý çaðýr...

Ümit ve ümitsizlik içerisindeyim
Ellerim Bomboþ hiçbir þey bilmiyorum
oysa ki yüzlerce kitabýn içerisinde
biraz da olsa bir þey bildiðimi sandým
meðerse hiçbir þey anlamamýþým
cahiliyet bu olsa gerek
elden hiçbir þey gelmemesi
bir çözüm bir fikir olmamasý
tekrarlar da cahillikten sayýlmalý
tekrar tekrar yaþýyorum
çünkü ayný þeylerden farklý sonuçlar bekliyorum..

hava kapkaranlýk üzerime çöküyor
Ellerimi uzatýyorum ellerim yok oluyor
karanlýkta Iþýk Nerede kim çaldý !
o Adýný bile anmaktan korktuðum
gününü gün ederken hayatýný yaþarken
Ben niye Karanlýðýn bir eseriyim
þu an suç kimde
onda mý
bende mi
Belki de aslýnda þu anda deðildir
Yani zaman donmuþ hayal alemindeyim
Ve bir kaybedenim
a ben mi hayal görüyorum
sanrýlarým gerçekmiþ gibi mi gösteriliyor
Son kalan þeyleri þimdi öldürüyorum
Ama Ellerim Bomboþ


Sosyal Medyada Paylaşın: