IŞIKLAR YANILSAMADIR BİZE
yanlýþ sorulardan baþladýðýmýz hayatý
boz bulanýk akýntýlarda yiten doðrularý
anlatýyorum sana
aldanýþlarý
ansýzýn zamandan kayboluþlarý...
ellerimizle koyduðumuz
þeylerdir kaybettiklerimiz
kýrýldýðýmýz yerde unuturuz onlarý
ve bu yüzden tekrar tekrar
kýrýlýrýz ayný yerden
geçmiþ daima hüzündür
acý verir
ve hep bizimledir aslýnda
neden dönmek ister insan
ve neyi arar onda?
kimliksiz kentlerin
nesli tükenmeye yüz tutmuþ
sokaklarýnda ararýz anýlarý
yollar yorulur yürünmekten
çocukluðumuz çýkagelir sonra
bir yerlerden
annemiz yanaklarýmýzý okþar
saçlarýmýzý tarar
babamýzýn serin gölgesinde
ýþýklar yanýlsamadýr bize
yalnýzlýðýmýzý sakladýðýmýz evlerin
karanlýðýdýr gerçeklik
hayat usançla bakar cahilliðimize
delinir geceler
keder zifirini orada çalar yüzümüze
ah! hayat mý dedin?
kanatlanamadýðýmýz þu týrtýl ömür
erinçle yaþadým dediðin
bir ömrün kaç günüdür?
sorma giydiðimiz o ateþi bana
dokunarak anla!
maðaramýza düþen gerçekliðin
gölgeler olduðunu
mutluluk rengimizle renklensin diye
ucu budanmýþ sözcüklerden
telkâri prangalar yaparýz zihnimize
ve bir gece
doymadan dünyaya
ve dünya doymadan bize
yýkýlýr üstümüze
kökünü unutur aðaç
büyüdükçe
uzaklaþtýkça
kaynaðýndan kopar dere
ünleriz gecelere sahipsiz yýkýntýmýzdan
ulaþmaz sesimiz
boyumuzdan yükseklere!
aðýtlar dizeriz sonra
sokaklar dolusu
solan güllere
vakitsiz ölümlere
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.