ÇÖLLERİN SUSUZLUĞU İNDİ SENSİZLİĞİNDE YANAN YÜREĞİME

Madem ki hüzün diyorsun bu ömür
Madem ki eylül çare olmadý yareme
Hangi mevsimi düþlerim sen diye

Yine hatýralar sokaðýndan takýlýyorum
Her þey öylesine duruyor sessiz
Yaðmur kokan sokaklarda sen yoksun !
Gerçek olan ; bir Orhan þarkýsý, sanki dün gibi
Yeniden gözlerime damlalarý dolduran

Sessiz bir þarký gibi duruyor
Ýþte o önünde beklediðim okulum
Bu sessiz þarkýda anýlarýmýn sesi
Bir el uzansa gerçeklerden bana
Gelsen, yine gülerdi gözlerim
Tüm anýlarým koþardý benimle el ele

Ah ! Ne yapsam olmuyor
Döndüremiyorum çareyi, çaresizliðimin yoluna
Ne çok þeymiþ yaþamak seninle
Yitirdim ümidimin çiçekli sokaklarýný
Gençliðimi, ömrümü, býraktým artýk
Gözyaþý sokaklarýnda

Penceremi açýyorum
Eylül hüzne gülüyor
Gök gürlüyor, yaðmurun sesi kulaklarýmda
Kaç yaðmur daha bekleyeceðim
Ýçimdeki hýçkýrýklarý kim bilebilir ?
Kim anlayabilir ?
Bir aþkýn romanýný yazan
Þu kalbimi ?

Günay Koçak

24. 09. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: